Laodicea vandaag,
In bijna alle media is er inzake het Paasfeest enige aandacht geweest voor de vieringen van dit Christelijke feest op bijvoorbeeld de Protestantse en Rooms-Katholieke basisscholen. Vele scholen zwakten het Christelijk karakter van hun paasvieringen af om ouders van leerlingen met een ander geloof te behagen. Soms werd ook de bovenkant van paasstokken, die op Palmpasen vooral in optocht worden getoond, afgebroken omdat leerlingen niet mogen meelopen met een kruis of haan. Reeds eerder is er aandacht geweest voor het gebruik van Christelijke symbolen, toen in Amsterdam vorig jaar door scholen hun Kerstvieringen minder Christelijk zouden zijn gemaakt onder druk van ouders. In Den Haag zeiden toen bestuursleden van Protestants-Christelijke en Rooms-Katholieke scholen, dat het in multiculturele wijken beter is om de vieringen aan te passen aan de voornamelijk niet-christelijke leerlingen. De landelijke vereniging voor Katholiek en Christelijk onderwijs vindt dat scholen zelf mogen bepalen hoe zij inhoud geven aan Pasen en andere Christelijke feestdagen. Niet iedereen is het eens met het schrappen van symbolen van paasvieringen. Ook de politiek heeft zich in de discussie over het aanpassen van Christelijke gebruiken en feestdagen laten horen. Zelfs een VVD-kamerlid gaf aan, als zoon van een moslim, dat hij gewoon mee deed toen hij op een Katholieke school zat. Het is niet te verteren als er concessies worden gedaan aan Christelijke of humanistische gewoonten. Deze mening, dat niet-christenen opkomen voor Pasen, wordt niet gedeeld door o.a. een Rooms-Katholieke cultuurtheoloog, die vindt dat men islamitische kinderen niet kan dwingen om aan Christelijke rituelen deel te nemen. Het voert te ver om Christelijke normen en waarden door anders denkenden te laten accepteren. Wel mag men proberen moslims uit te leggen wie Jezus is, wat Pasen is en welke culturele invloed het heeft op onze maatschappij. Die kennisoverdracht is belangrijk. Een opinie-schrijfster van een landelijk dagblad vindt het ongemakkelijk als de Christen de viering aanpast. Want Pasen is juist een mooi symbool tegen onze afstervende cultuur. En dan noemen wij de ‘The Passion’, de passiespelen met het onbetamelijke formaat, dat toch nog door velen beleefd en bezocht wordt. Maar desondanks is Pasen geen Christelijk hoogtepunt meer, getuige de povere kennis over de lijdensweg van Jezus en de Goede Week. Jammer. Men hoeft namelijk niet gelovig te zijn om de religieuze tradities te kennen die de cultuur waarin men leeft gevormd hebben. En dit is nu precies de grote denkfout: om religie en tradities tot alleen maar een cultuurverschijnsel te maken. Neen, het is niet iets van het verleden, dat geschiedenis is, maar het is nog steeds actueel. Daarom heeft men, opgepakt door de media, groot gelijk dat gelovigen en ongelovigen zich hiertegen verzetten. Het gaat namelijk om het verdwijnen van Pasen en andere Christelijke feestdagen en het gaat ook om het verdwijnen van het gezond verstand over wat nu wel en geen waarde, eeuwigheidswaarde, heeft. Immers Pasen is het bevrijdingsfeest vanuit de geestelijke dood naar het eeuwig heerlijk leven voor alle mensen die in Christus geloven. Mensen, die met de Heer als het ware meegekruisigd zijn in de dood aan het kruis, waarvan Goede Vrijdag de gedenkdag is, gevolgd door Pasen, de opstanding uit de dood in het leven. Ja, het nieuwe leven is aangebracht aan allen, die in de Heer Jezus Christus geloven, door de waterdoop. Dit wetende en beseffende is het onbegrijpelijk, dat men dit Paasfeest wil veranderen, zelfs wil afschaffen als achterhaalde cultuur. Ja, nu alleen nog toegestaan als cultuur, zodat andersgelovigen en ongelovigen zgn. ook mee kunnen doen met verminkte, uitgeklede symbolen van een oud-Christelijk feest. Maar dan gaat er uiteindelijk niet alleen een cultuur verloren, maar het besef dat de dood niet het einde is maar het begin van een nieuw leven, dat God aan mensen wil schenken. En wie wil er nu niet eeuwig leven bij zijn of haar Schepper? Daarom moeten de Christelijke feestdagen blijven. De geboorte van de Zoon van God, Christus, met Kerstfeest. De lijdenstijd van de Heiland met daarin Palmpasen, Goede Vrijdag en Pasen, alsmede Hemelvaartsdag en Pinksteren. Dagen, die niet alleen belangrijk zijn in het geloof van de Christen maar voor alle mensen van alle tijden. Het geloof, dat gevonden wordt in de Bijbel, het Woord van God. En waar wij nu dit blog schrijven over Pasen, willen wij nog even stil staan bij dit grote gebeuren. In de beginne heeft God het wondere leven in de uit stof gevormde mens geblazen en daardoor werd de mens een levende ziel, bekwaam om zich te heffen boven het stof teneinde met hart en stem de Schepper te loven en Hem te dienen. Maar de mens is in zonde gevallen omdat hij zelf als god wilde zijn, en als gevolg daarvan sterft de mens.. En zonder Gods redding zal de mens geen eeuwig heerlijk leven ontvangen. Maar God is Liefde en Hij is genadig. Voor alle mensen gaf Hij Zijn Enige Zoon, de Heer Jezus Christus, als Losprijs, tot Redder en Offerlam. Dit brengt ons bij de oorsprong van deze verlossing, namelijk bij het Paasfeest, waarvan de instelling in onlosmakelijk verband staat met de verzoening van zonde, gelijk Golgotha voor de christenheid de onmisbare achtergrond is van de opstanding, uit de dood in het leven. Pasen (Pascha) in Israël was vooral de herdenking van de verlossing uit het Egyptische diensthuis. Het volk moest uit deze “dood” verlost worden om te kunnen leven in een ander land, het Beloofde land. Te middernacht ging Gods rechtvaardige straf over de onderdrukkende macht, waardoor Gods volk geknecht werd. Alle eerstgeborenen stierven. Dit ging echter aan de huizen van de Israëlieten voorbij, als zij aan hun deurposten het bloed van een lam hadden gestreken. Het bloed van dat lam was afdoende om de eerstgeborenen in dat huis te laten leven. En zo hebben wij christenen het Paaslam Christus.