Laodicea vandaag,
Wij leven naar aanleiding van wat de Zoon van God, de Heer Jezus Christus, in Zijn Evangelie zegt maar ook in het boek Openbaring, in de eindtijd (Matth. 24). Vele kenmerken hiervan zien wij vandaag de dag in ruime mate aanwezig en zich verder ontwikkelen naar een anti-christelijke situatie. De grote verdrukking is zich aan het ontwikkelen. Maar de opname van de (geestelijke) bruid van de Heiland, bestaande uit levenden en ontslapenen die het zegel aan hun voorhoofd hebben ontvangen, te weten de verzegeling met de Heilige Geest door oplegging van de handen van de apostel, zal dan ook spoedig plaats vinden. Niet lang daarna zal de wederkomst van de Heer Jezus plaatshebben, zichtbaar voor de gehele wereld met Zijn wolk van getuigen. Herkenningsfeiten van de eindtijd zijn o.a. het ongeloof, maar ook de met rasse schreden gepaard gaande anti-christelijke ontwikkeling van de samenleving.
Zo herkennen wij duidelijke veranderingen op allerlei gebied die tegen de Heilige Schrift en leer zijn.
Neem nu de huidige tijdrekening. Een week is dan een periode van zeven dagen. Ook in het Oude Testament van de Bijbel zien wij een week bestaande uit zeven dagen. De wereld werd geschapen in zes dagen. Op de zevende dag rustte God. In de Joodse religie is dat de sabbat. Het christendom nam deze joodse opvatting over, maar verschoof de rustdag van zaterdag naar zondag. Een klein deel van het christendom, de zevendedagsadventisten, is daarentegen (in de 19e eeuw) teruggekeerd naar de zaterdag als rustdag.
In Nederland en België geldt tegenwoordig volgens NEN 2772 en ISO 8601 van overheidswege de maandag als de eerste dag van de week. In Nederland geldt vooral in confessionele kringen de zondag nog steeds als de eerste dag van de week. Dit komt dan weer overeen met het scheppingsverhaal, waaruit blijkt dat God in zes dagen de wereld schiep, te beginnen op zondag, en dat hij rustte op de zevende dag, de zaterdag, de Joodse sabbat. In de meeste landen en ook voor de christelijke kalender geldt de zondag als eerste dag van de week en voor de islamitische kalender de zaterdag als eerste dag van de week.
Het oud-testamentische volk Israël viert de zevende dag, de sabbat, de rustdag, zeer strikt. Op deze dag rustte de Heere, Die in zes dagen de hemel en de aarde, de zee en al wat daarin is, gemaakt had. Daarom zegende en heiligde de Heere de sabbat, want gedurende zes dagen zal men het werk doen doch op de zevende dag moest men rusten. Wie op de sabbatdag arbeid doet, zal zeker gedood worden (Ex.20:8-11; 31:15; Num.15:32-36).
Israël behoorde echter niet alleen de sabbat ter nagedachtenis aan het Goddelijk scheppingswerk te houden maar ook ter gedachtenis aan de bevrijding uit de onderdrukking door en in Egypte (Deut.5:12-15).
Wij christenen zijn niet van een lichamelijke (stoffelijke) maar van een geestelijke onderdrukking verlost (Col.1:13-14). Onze verlossing is door de dood van de Zoon van God volbracht (Joh.19:30) en door Zijn opstanding bevestigd (1 Kor.15:17). Daarom nemen wij, Christenen, die met de Opgestane in een nieuw, hemels schepsel overgeplaatst zijn (Ef.2:6), niet meer de sabbat in acht, de laatste dag van de week, maar de eerste dag van de week, de zondag of ‘de dag des Heeren’, de dag van de gedachtenis van de zegenrijke opstanding van Christus, door Wie het fundament voor een nieuwe onvergankelijke schepping is gelegd (2 Tim.1:10). De Heer Zelf heeft aangeduid dat Hij iets nieuws zou scheppen. Hij sprak tot de wetsgetrouwe Farizeeën: “De sabbat is gemaakt om de mens, niet de mens om de sabbat. Zo is dan de Zoon des mensen een Heere ook van de sabbat.” (Mark.2:27-28). De sabbat is niet ingesteld om de mensen te ‘knechten’ maar om ze te zegenen. Daaruit vloeit echter niet voort dat nu elk mens heer over de sabbat is en naar eigen goeddunken erover kan beschikken. Deze volmacht bezit slechts de Zoon des mensen, die de Vader alles overgegeven heeft en aan Hem alleen is de wil van de Vader volkomen bekend (Matth.11:27). Christus heeft die van Hem zijn een nieuwe dag van rust en zegen geschonken, nadat door Zijn verlossingswerk de heerschappij van de wet afgedaan heeft en de nieuwe orde van genade van kracht is geworden. “Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door Jezus Christus geworden”(Joh.1:17).
Wij hebben, zoals uit de leringen van apostel Paulus naar voren komt, met de sabbat en het oude Joodse wezen niet meer van doen. Wij hebben een nieuwe positie, een nieuwe roeping. Onze taak is om in Christus, de Opgestane, te leven en te wandelen. “Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen, die boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechterhand Gods” (Col.3:1). Ons heil is dat wij door Hem, de Opgestane en Verheerlijkte, gezegend worden (Hebr.4:14-16). Onze hoop is om Hem, de Opgestane, te zien en aan Zijn heerlijkheid deel te hebben (1 Joh.3:2; Joh.17:24). Over al deze heugelijke feiten leggen wij een duidelijk getuigenis af, doordat wij niet meer de sabbat, de laatste dag van de week, maar de eerste dag van de week, de dag van de opstanding van Jezus Christus vieren. In Hand.20:7 lezen wij dat de verzamelde christengemeente aldaar ‘op de eerste dag van de week’ bijeenkomt om het brood te breken; dat is om het Heilig Avondmaal te vieren. De zondag is dan ook thans geworden de ‘dag des Heren’ (Openb.1:10), met de rijke betekenis van ‘de dag van de toekomst van de Heer’. Wij noemen de wekelijkse terugkerende dag ter nagedachtenis aan de opstanding van de Heer Jezus Christus de zondag, En dat blijft zo. Maran-atha.