Laodicea vandaag,
Een mensenleven bestaat voor een belangrijk deel uit keuzes maken. Het woordenboek geeft aan dat kiezen een keuze maken is uit twee of meer, minder of meer, aangename of onaangename dingen. En om uit twee mogelijkheden (goed of kwaad) het beste te kiezen. Kiezen kan ook het bij stemming aanwijzen zijn, het meest geschikte gebruiken en bij de keuze/beslissing blijven. Een keuze moet vast staan, een zeker weten en een innerlijke overtuiging voelen die de gemaakte keuze bevestigt.
Het zou te wensen zijn dat iedereen in zijn of haar leven dezelfde keuze maakt. Maar deze situatie is vandaag aan de dag onmogelijk gebleken. Of het nu in persoonlijke of in algemene zin is, telkens blijkt weer dat wat de één redelijk vindt, de ander dit vindt indruisen tegen het rechtsgevoel. De logica is vaak onnavolgbaar. Met gezond verstand komt men er niet. De verschillende meningen zijn moeilijk of niet te verenigen. Dat zien wij vooral in de politiek. Water bij de wijn doen is dan een optie. Uitwisselen van standpunten en het uitruilen van wensen is dan de enige keuze die gemaakt moet worden wil men tot overeenstemming komen.
Zo is ons leven doorlopend een kiezen. Welke partner? Kinderen? School? Sportvereniging? Vakantie? Huis? Auto? En zo zijn er nog wel meer zaken. Elke keer proberen wij beslissingen te nemen waar we achter staan.
Eén van de belangrijkste beslissingen in ons leven betreft niet het natuurlijke maar het geestelijke leven.
Maken we een keuze voor ons tijdelijke, natuurlijke leven of voor een eeuwig en voorspoedig leven? Het gezonde verstand zegt het laatste. Maar helaas zien wij dat de keuze, kiezen voor God, de Almachtige, of voor de afgod, Mammon (Matth.6:24), al dan wel of niet bewust, een lastige is. Niet zelden wordt de keuze gemaakt voor de Mammon; het geld of de tijdelijke rijkdom. Deze keuze wordt Gods Woord, de Bijbel, de brede weg genoemd, die niet tot het leven leidt (Matth.7:13,14).
Maar wordt er gekozen voor de smalle weg, die achter de nauwe poort ligt, dan wandelt men de goede en eeuwige heerlijke weg, die ons in de ware liefde van en voor God brengt. Deze keuze moet van harte gemaakt worden. Want zij, die door emotie, zonder innerlijke overtuiging en zonder ware liefde voor God, zich aansluiten bij Gods volk, vallen toch eenmaal als een Orpa weer af, verlaten als een Saul de ware God van Israël of krijgen als een Demas de tegenwoordige wereld weer lief (Ruth 1, 1Samuël, 2Timotheüs 4:10). Liefde voor God en Zijn volk moet een gevolg zijn van de wederliefde tot de Zoon van God, de Heer Jezus Christus, en wel met de gehele ziel en het gehele verstand en een vrucht van het leven van genade door de Heilige Geest bewerkt. Zodra toch deze zegen ontbreekt dan zullen die vreemdelingen van dit genoemde leven van genade zijn, de wandelaars naar Bethlehem en Sion de rug toekeren en daarmee kiezen voor de Mammon en niet zelden de zijde van de vijanden kiezen.
In het Bijbelboek Ruth lezen wij van een weduwvrouw Naomi, waarvan ook haar beide zoons in Moab gestorven zijn. Haar schoondochters, Orpa en Ruth, zijn bij haar gebleven in dat heidense land. En toen het bericht kwam, dat de hongersnood in Bethlehem, het broodhuis, voorbij was, wilde Naomi weer terug naar haar vaderland. Wanneer Orpa voorgesteld wordt dat zij van de verdere omgang met Naomi geen stoffelijk heil meer hoeft te verwachten, als zij verneemt dat van Naomi’s kant haar geen man meer geschonken kon worden, wanneer zij bemerkt, dat in het land waar haar schoonmoeder naar terugkeert haar slechts armoede wacht, dan verheft zij wel haar stem en weent, maar in hetzelfde ogenblijk kust zij haar schoonmoeder en keert zij terug naar het land waar zij vandaan kwam.
Anders is het met de oprechte en Godvrezende Ruth en met hen, waarvan hun daden met háár leven, met háár handel en wandel, overeenkomen. Zij kunnen de toets wel doorstaan. Immers van hun mond zal nooit meer de afscheidskus komen, al is het ook dat zij zo vaak de Heer en Zijn volk ontrouw kunnen worden. Maar het geheim van haar keuze, van hun levenskeus, is het volharden in die keuze; ook wanneer moeite en strijd het levensdeel zijn. Ruth betekent vriendin. Een beminde is zij. Een beminde van de God van Israël, Die haar liefhad met een eeuwige liefde en daarom haar trok met goedertierenheid uit het heidense, afgodische, Moab. Uit de macht van zonde en Satan en haar inbracht in het land van de belofte, in dat symbolische land, dat verwijst naar het vaderland van vrede en rust. Orpa beantwoordde de liefdesstem van de Heer niet. Zij keerde terug naar Moab, aangezien zij wel uit het land van haar vaderen was gegaan, maar niet uitgeleid, niet echt uitgetrokken was. Alleen maar zovelen als er door de Geest van God geleid worden, die zijn kinderen Gods.
Ja, een beminde is Ruth. Een beminde ook van de Zoon, Die voor eeuwig haar is Borg geworden, Die voor haar geleden heeft, is gekruisigd, gestorven, begraven, nedergedaald in het dodenrijk, opgestaan uit de doden, opgevaren naar de hemel en gezeten aan de rechterhand van God, de Vader, als de Voorspraak Jezus Christus, Die steeds met Zijn voorbede bij de Vader, zo menigmaal zij zondigt en dit belijdt, haar vergeeft.
Ja, de Heilige Geest heeft haar doen wedergeboren worden tot een onvergankelijke levende hoop van de heerlijkheid van God. De Heer geve, dat wij ook in navolging hiervan vast en zeker kiezen voor de levende God, de Drieënige God, Vader, Zoon en Heilige Geest. Kom Heer Jezus. Amen.