Laodicea vandaag,
Een groot deel van de tijd in ons menselijk leven wordt ingenomen door sport. Misschien wel meer dan ooit te voren. Via allerlei media worden wij op de hoogte gehouden van de resultaten van de verschillende sporters en sporten. Of men nu in competitieverband met een club of individueel mee doet, iedere sporter wil op zijn of haar terrein en tak van sport de beste, de eerste zijn. Het mooiste is kampioen van de wereld te zijn en de daarbij behorende ere-tekenen te mogen bezitten. Grote en kleine sporten, het maakt niet uit, als men maar de grootste en hoogste mag zijn. Clubkampioen, landskampioen, werelddeelkampioen, Olympisch kampioen. Op vele onderdelen van sport kan men tegenwoordig meedoen. Ook als men gehandicapt is. En recent stond in de krant, dat er sinds 1993 ook voor kleine mensen zgn. “Miniatuur Spelen” worden georganiseerd, in 2017 voor de 7e maal. Bijna iedereen wil ergens kampioen in zijn.
Zonder nu alle sporten op te sommen – dit blog zou daartoe te klein zijn – weten wij welk een moeite en strijd het geeft om te winnen en de top te bereiken. Geen inspanning is te groot om het doel te bereiken.
Een koning in de sport te zijn, die men beoefent, is toppunt. En vaak worden de sterren gehuldigd en worden zij door de supporters massaal toegejuicht. We weten hoe het er in de sportwereld aan toe gaat.
En dit kan ons tot voorbeeld en voordeel zijn in het geestelijk leven. Want naast de natuurlijke strijd om de eerste en beste te zijn, is er ook een geestelijke strijd te strijden. Dit lezen wij in de Bijbel. De apostel Paulus schrijft in zijn tweede brief aan Timotheüs, hoofdstuk 4, vers 7 – 8; “Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geëindigd, ik heb het geloof behouden; Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in dien dag geven zal, en niet alleen mij, maar ook allen, die Zijn verschijning liefgehad hebben.” Deze woorden handelen over strijd en kroon. Twee begrippen, die nauw met elkaar samenhangen. Zij geven de levens- en stervensgedachten aan van een mens van gelijke beweging als wij, die geleefd heeft en gestorven is. Hij schildert ons een beeld van levensstrijd en een beeld van wedloop, waarbij – als men gewonnen heeft – aan het eind, over de krijtstreep, de prijs, een witte keursteen, mocht ontvangen. Zo was het in de oude tijd en zo is het in principe nog steeds. De eigen levensstrijd wordt gewonnen door volharding, door geestelijke krachtinspanning en vastberadenheid. Daardoor is hij nu aan het wit gekomen en ziet hij terug op de afgelegde weg, zonder hoogmoed en zelfoverschatting, getuigt hij: “Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb de loop geëindigd.”
Ja, zijn hele leven stond in het teken van de strijd. En bij de eerste tegenslag niet gelijk opgeven en midden op de loopbaan rusten, maar tot het einde toe vergat hij al het andere om één ding te doen: het Evangelie van Christus te verkondigen en dorstende zielen met de wateren van leven te drenken en ook zijn eigen strijd te strijden. En dat bovendien met hulp van God. Wat jammer toch, dat het hoogste doel van velen alleen de natuurlijke strijd betreft, het jagen naar goud, zilver, brons en vergankelijke goederen.
Laten wij de Heer Jezus Christus, de verheerlijkte Zoon van God, aannemen en volgen. Hij is de Enige Naam die onder de hemel gegeven is, waardoor zondaren zalig kunnen worden. Daarvoor moeten wij strijden.
En hoewel wij als geestelijke, strijdende kinderen van God meestal de bitterste strijd met de machten van de duisternis en dikwijls ook met eigen vlees en bloed hebben te strijden, zo zullen de volhouders de kroon der rechtvaardigheid ontvangen. De Heer Jezus is ons in de strijd voorgegaan en Hij is met heerlijkheid en eer gekroond. En in die glorie zullen alle zaligen delen. Aanvankelijk alleen naar de geest in het heropende Paradijs in het dodenrijk, waar het geestelijk leven dat zij op aarde in kiem en beginsel deelachtig waren, zich als een open gesprongen bloemknop in volle pracht en schoonheid ontvouwt, en daar de “kroon van leven” of de “kroon der heerlijkheid” heet. Maar tenslotte na de opstanding van het vlees zullen zij hun volle persoonlijkheid naar lichaam, ziel en geest in glorie delen, tezamen met de verheerlijkte overgebleven levenden, in de hemelse bruiloftszaal bij Christus. De dag der kroning is dus voor allen, die de goede strijd gestreden hebben, de loop geëindigd, het geloof hebben gehouden. Op die dag worden de kronen uitgedeeld aan allen, die gerechtvaardigd zijn door het geloof. Welk een bemoedigend uitzicht is dit voor hen, die nu nog in het strijdperk van dit leven staan en van dag tot dag de eindstreep dichterbij zien komen. Maar wat een zekerheid van geloof en hoop om zeker te weten, dat er achter die streep, het gordijn, waardoor de eeuwigheid voor ons nog verborgen is, het mooiste is weggelegd, zodat er na onze aardse en geestelijke strijd wij mogen zeggen: “Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in die dag geven zal; en niet alleen mij, maar ook allen die Zijn verschijning liefgehad hebben.” Maranatha. Amen.