Laodicea vandaag,
Vandaag wijzen wij u op een kenmerk van de laatste tijd, waarmee wij de tijd vlak voor de wederkomst van Christus bedoelen, van het anti-christelijk denken, in dit geval de stervenshulp voor ouderen, die hun leven voltooid achten. Ieder leven verdient een mooi einde. Dit wil men bereiken door bijvoorbeeld een wet over wilsverklaring en euthanasie te maken. Ook de abortuswetgeving wordt genoemd. De politiek moet hier een oplossing voor vinden, terwijl de diverse partijen door grote principiële verschillen ver uit elkaar liggen. Toch zal de democratie of volksregering ook hierin weer zijn uitkomst gaan geven. Het geweten, dat God, de Schepper, aan de mens geschonken heeft, zal weer opzij geschoven worden. De Staat, die het leven moet beschermen, zal zorgen, dat het zgn. voltooide leven, ook onderdeel zal gaan uitmaken van zgn. nog betere levensbeëindiging.
Onder bepaalde voorwaarden zal onder een andere naam, waarschijnlijk als voltooid leven, euthanasie voor ouderen nog meer mogelijk worden gemaakt. Er is al veel mogelijk. Maar men wil nu dan ook nog gezonde mensen helpen bij zelfdoding. De tegengeluiden, zoals die er ook nog zijn bij de abortuswetgeving, zijn nu bijna verdwenen en zo gaat de huidige samenleving de Bijbelse leer en ethiek verder uithollen en naast zich neer leggen. De huidige praktijk van de wetgeving wordt door artsen onderstreept als “goed functionerend” en met een brede reikwijdte. Daarmee eigenlijk al aangevend, dat mensen met een voltooid leven geholpen moeten worden bij levensbeëindiging. Dit zal ook weer discussies opleveren van wie moet en mag bij levensbeëindiging helpen? Hoe vindt de controle plaats? Hoe is de handhaving geregeld? En kan het in bepaalde situaties niet gevaarlijk zijn?
Allemaal vragen, die ook beantwoord moeten worden. Maar ook: is het sterven een mentaal en geestelijk proces, dat net als geboorte bij het leven hoort? Is zeggenschap aan de mens-zelf bij leven en waardig sterven voorbehouden? Abortus en euthanasie horen nu bij ons leven. Maar mensen, die zeggen hun leven voltooid te hebben, zijn meestal niet ongeneeslijk ziek. Dan toch maar helpen met sterven? En wat doen wij met mensen, die beginnen lichamelijk en geestelijk afhankelijk te worden van anderen en ook nog eens te maken krijgen met het verlies van regie over het leven, het wegvallen van sociale contacten en het verliezen van doel en zingeving. Is levensmoeheid een reden om stervensbegeleiding toe te passen?
Vele vragen. En zullen de antwoorden kloppen? Zullen deze getoetst worden aan wat God en Zijn Woord, de Bijbel, daarover zeggen? Bijna zeker weten van niet.
Daarom dit blog om iedereen op te roepen zich vast te klampen aan het leven, dat uit God is. Hij is het Leven en Hij leidt naar het eeuwige leven. Daartoe zijn wij geschapen om in Zijn leven ons leven te hebben en alles in het werk te stellen om zo gezond mogelijk te leven. Ons lichaam te bewaren in reinheid en heiligheid. En waar wij door de zondeval de gevolgen daarvan in een onvolmaakt lichaam moeten dragen, zal ons leven toch eenmaal de volmaaktheid van God ontvangen. Maar dan moeten wij wel in Hem geloven en in de Redder, Zijn Zoon, de Heer Jezus Christus. De Heiland verlost ons van de zonde, zodat wij bij Zijn wederkomst verheerlijkt zullen worden. Maar dan moeten wij wel het nieuwe leven, door de Heilige Waterdoop, in Gods driemaal heilige Naam ontvangen, tonen. Het nieuwe geestelijke leven dat hierdoor in ons is gelegd zal ons moeten leiden. Wij zullen dicht bij God moeten leven. Hij is Geest en wij hebben ook een levende geest in ons, die samen met ons natuurlijke lichaam ons tot een levende ziel maakt. De Bijbel vraagt: wie merkt het verschil, wanneer een dier of een mens sterft? Wie bemerkt, dat de adem van een dier nederwaarts daalt in de aarde en de adem van een mens hemelwaarts gaat?
Vandaar dat wij – volgens de Heilige Schrift – wanneer wij in ziekte en andere zorgen komen in het leven, wij de Heere God bidden in de naam van Zijn Zoon, om gezondheid; om hulp en bijstand als wij een kruis hebben te dragen, dat Hij ons daartoe de kracht geeft. En bij het gebed heeft de gelovige ook nog de mogelijkheid van handoplegging voor zieken door een dienaar van God. Tenslotte kan de zieke ook nog zich geheel in de handen van God overgeven door de heilige Zalfolie te ontvangen. God is het leven en wij leven uit God. En moeten wij sterven, wij zijn in Zijn handen en Hij alleen is gerechtigd om ons leven in de rust te brengen, zolang de Heer nog niet is teruggekomen.
De Heer Jezus Zelf heeft toen Hij gestorven was in het dodenrijk het hemels Paradijs geopend voor Zijn kinderen. En na de opstanding van de Heer als Eersteling uit de doden, heeft Hij nog veertig dagen lang Zich getoond als de verrezen en verheerlijkte Heer en is Hij ten hemel gevaren om te zitten aan de Rechterhand van de Vader met de belofte, dat Hij zal wederkomen om Zijn liefhebbers van levenden en ontslapenen tot Zich te nemen bij Zijn komst op de wolken des hemels. Deze schare zal dan verheerlijkt opgenomen worden in de hemelse bruiloftszaal en bij de Heere zijn.
Wij zijn in Gods handen en Zijn leiding en besturing moeten wij eerbiedig aanvaarden. Niet zelf bepalen wanneer ons leven voltooid is, want dat kan het alleen maar worden en zijn als God ons dit op Zijn tijd en wijze schenkt. Ieder leven verdient een mooi einde. Maranatha. Amen.