Laodicea vandaag,

Er wordt de laatste tijd met grote regelmaat veel gezegd én geschreven over Israël, en in het bijzonder over Jeruzalem. Zij is van oudsher de hoofdstad van Israël. Zonder de geschiedenis van Israël uitvoerig te vermelden is het bekend, dat Abraham de aartsvader is van het latere gegroeide volk Israël, dat via omzwervingen in het land Kanaän is terug gekomen om daar te wonen. Maar dit oude volk volgde de bevelen Gods niet op. Daarom is het volk Israël regelmatig in strijd met de oude Palestina-volken. En nog is die strijd niet ten einde.  Het gaat al eeuwen door om het land en de hoofdstad te bezitten en de ander te verdrijven en te vernietigen. Het vredesproces, dat al vele tientallen jaren aan de gang is, is nooit geheel afgerond. Het verdelingsvoorstel van het land kon niet gerealiseerd worden, omdat de Palestijnen weigerden dit te aanvaarden. De Joodse leiders gingen akkoord, maar de Arabische leiders beloofden een vernietigingsoorlog als de Joden een eigen land zouden uitroepen. Jeruzalem zou in de plannen een opgedeelde stad zijn met een Joods en Arabisch deel.  Dit was ook conform een resolutie van de Verenigde Naties en als de Arabieren dit aanvaard zouden hebben, dan zouden wij nu in de regio een Joodse en Palestijnse staat hebben gehad met Jeruzalem onder internationaal bestuur. Wij zien vandaag het directe gevolg van deze afwijzing door de Arabische leiders. Het Britse mandaatgebied werd in mei 1948 aangevallen door vier Arabische legers plus het zgn. Arabische bevrijdingsleger met het doel het in 1948 uitgeroepen Joodse ministaatje van 700.000 Joden te vernietigen. De bedoeling was om hen de zee in te drijven. Maar de Joden bleven op wonderbaarlijke wijze overeind. Ook werd er hevig gevochten om controle over Jeruzalem te krijgen, maar het Arabische legioen van koning Abdullah van Jordanië, geleid door Britse officieren, zegevierde. De oude stad werd van Joden gezuiverd. Israël begroef 6000 Joden; de Arabische legers telden naar schatting ruim het dubbele aantal doden. Hiermee was ook de resolutie dood, evenals het internationale bestuur over Jeruzalem. De stad werd verdeeld door muren, schuttingen en prikkeldraad. Israël had het westen in bezit, Jordanië annexeerde het verwaarloosde oosten plus de Oude Stad en verbood Joden de toegang. Oorlogen creëren nieuwe situaties. Grenzen worden opnieuw getrokken, mensen worden verdreven of vluchten. Honderdduizenden vluchtelingen herbergt het gebied. Vergeleken met andere onafhankelijkheidsoorlogen in de wereld is die van Israël een klein geschil met relatief weinig doden op een zeer klein strookje land. Een andere belangrijke ontwikkeling is, hetgeen niet voor andere conflicten geldt, dat het de Palestijnen gelukt is om in de slachtofferrol te kruipen. Zij zijn de dupe van het conflict, zij zijn bezet en zij worden onderdrukt. Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 kon koning Hoessein, ondanks waarschuwingen van Israël, de verleiding niet weerstaan zich in de oorlog te mengen; zijn leger werd verpletterd door Israël. Jeruzalem werd herenigd. En nu zien wij dat de stad onder Israëlisch bestuur is gerenoveerd. Onder strenge veiligheidsmaatregelen functioneert de stad, met inwoners van diverse pluimage, uitstekend. Israël maakte Jeruzalem tot haar hoofdstad en zo zijn er ook al vele landen die in Jeruzalem een ambassade of andere belangrijk kantoor hebben. Maar nog is het einde niet. De demonisering van Israël gaat door en wordt sterker. De volken er om heen beramen nog steeds oorlog. Het lijkt onder Israëls bestuur een bloeiende stad maar met veel spanning. En waarom deze situatie er zo is, voor hoe lang kan dit zo zijn, komt door de beloften en bemoeienissen van God de Almachtige Die Zijn volk en land en Jeruzalem nooit zal loslaten. Zijn vrede zal op Sion wonen. De Heer zal de heilige stad van de grote Koning, Jezus Christus, bezitten. Hij zal Zijn stad nooit verlaten of vergeten. De Heiland zelf heeft dit beloofd. De Heer komt spoedig weder. Dan wordt de verdeeldheid opgeheven. Dan woont Hij bij ons. Maranatha.